Prudnik24

W  środę, 9 kwietnia, w Muzeum Ziemi Prudnickiej –  w Centrum Tradycji Tkackich – zagościła iście Wielkanocna atmosfera. Anna Ślesik i Dagmara Hakman zaprezentowały zgromadzonym gościom dwa sposoby zdobienia pisanek – techniką batiku i ażuru.

Niestety, do muzeum przybyła jedynie garstka zainteresowanych osób. Jednak – w myśl powiedzenia, że gra się nawet dla jednego widza – obie panie nie zniechęciły się i zaprezentowały pełny wachlarz swoich umiejętności.

Technika batiku, którą prezentowała Anna Ślesik, na co dzień pracownica prudnickiego muzeum, wywodzi się z wyspy Jawy. Polega na pokrywaniu woskiem miejsc nieprzeznaczonych do barwienia. Proces ten można powtarzać wielokrotnie i w ten sposób uzyskuje się wielobarwny wzór. Jest to jeden z najstarszych sposobów zdobienia. Od VII wieku znany był na całym Dalekim Wschodzie; w Europie od XVIII wieku, a od wielu pokoleń również w Polsce.

Jak opisywała Anna Ślesik, do zdobienia jaj wielkanocnych tą metodą, używa się głównie świeczek zrobionych z plastrów wosku pszczelego.

– Ta technika wydaje się bardzo prosta, ale to tylko złudzenie, ponieważ wosk niełatwo nanosi się na powierzchnię jajka, czasem robią się kleksy – tłumaczyła, dodając, że tylko regularny trening prowadzi do perfekcji.  – Kiedyś, kiedy używano prostych narzędzi, jak patyczek czy szpilka, nanoszenie wzorów było jeszcze trudniejsze. Dziś mamy to udogodnienie, że pojawiły się różne pisaczki, które ułatwiają zadanie.

Anna Ślesik uważa technikę batiku za interesującą także z tej przyczyny, że stosując ją, jajko można wielokrotnie barwić (oczywiście, zaczynając od kolorów jaśniejszych).

Z kolei Dagmara Hakman, która zaprezentowała zgromadzonym wymagającą niezwykłej delikatności technikę ażurową, wyznała, że jest jedyną korzystającą z niej osobą na Opolszczyźnie.

– Kiedy zaczynałam, zdarzało się, że jajka pękały mi w rękach – przyznała.

Jednak patrząc na jej poczynania, można śmiało zaryzykować tezę, że w tej chwili nie ma sobie równych. Trzeba tu zaznaczyć, że technika ażurowa jest bezsprzecznie trudna, ponieważ polega na nawiercaniu w skorupce otworów przy pomocy wiertarki i malutkiego wiertła. W tym celu można też używać miniszlifierkę, piaskarkę, turbiny dentystyczne, a nawet frezarki CNC. Wydmuszka z nawierconymi wzorami jest malowana najczęściej farbą akrylową.

Po obejrzeniu prezentacji, aż chce się spróbować wykonać pisankę. Niżej podpisany ma jednak obawy, że poziom talentu, jakim został (a raczej nie został) obdarzony, nie pozwoli mu zrealizować tych planów. Niemniej, być może nasze czytelniczki (czytelnicy?) zechcą podjąć „rękawicę”. Święta tuż, tuż, z pewnością warto spróbować!