Gratka dla miłośników kina! Kino Diana zaprasza
Dobre wieści dla wielbicieli polskiej klasyki filmowej. Po pierwszej edycji cyklu „Krótka historia polskiego kina”, zapraszamy do Kina Diana w Prudnikuna jej kontynuację: „Krótka historia polskiego kina część II: twórcy osobni”.
Druga część przeglądu zawiera wybitne dzieła, stworzone przez twórców, którzy nie wpisywali się w wiodące nurty, często stronili od grup twórczych czy formacji artystycznych. Byli swoistymi wolnymi elektronami, których filmy posiadały pewien osobisty sznyt. Były nie do pomylenia z dziełami kogokolwiek innego, autorskie, osobne. Tacy twórcy i twórczynie, często działający na marginesie i podążający własnymi ścieżkami, po latach zyskiwali status wizjonerów. I faktycznie pchali polskie kino na nowe, niezbadane ścieżki. Ich filmy, mimo, że często nie dające się prosto zaszufladkować, nieoczywiste i zaskakujące, nadal olśniewają świeżością formy i prawdziwie autorskim wymiarem. W przeglądzie znalazły się zarówno odważne eksperymenty formalne jak i nieoczywiste filmy gatunkowe. Dzieła kultowe i zapomniane arcydzieła.
Co warte podkreślenia, wszystkie wspomniane filmy zostały poddane cyfrowej rekonstrukcji, dzięki czemu nadają się idealnie do ponownego odkrycia w kinach.
Każdą z projekcji poprzedzi również przygotowany przez kuratora przeglądu, Tomasza Kolankiewicza, wstęp w formie wykładu wideo: prezentujący sylwetkę twórcy/twórczyni, wprowadzający w tematykę dzieła i przybliżający polityczno-społeczne realia jego powstania. Każdy wstęp zawiera też analizę formalną filmu, z naciskiem na scenariusz, sztukę operatorską, grę aktorską, montaż, scenografię i kostiumy.
Cykl potrwa od lutego do listopada. Widzowie w ponad 80 najlepszych kinach studyjnych w całym kraju, w tym w prudnickim Kinie Diana, obejrzą dziesięć filmów, po jednej projekcji w miesiącu.
TYTUŁY:
1. Ostatni dzień lata – reż. Tadeusz Konwicki, 1958
2. Nóż w wodzie – reż. Roman Polański, 1962
3. Ręce do góry – reż. Jerzy Skolimowski, 1967
4. Słońce wschodzi raz na dzień – reż. Henryk Kluba, 1967
5. Trzecia część nocy – reż. Andrzej Żuławski, 1971
6. Na wylot – reż. Grzegorz Królikiewicz, 1972
7. Rejs – reż. Marek Piwowski, 1970
8. Konopielka – reż. Witold Leszczyński, 1982
9. Krzyk – reż. Barbara Sass, 1983
10. O-bi O-ba: Koniec cywilizacji – reż. Piotr Szulkin, 1984
Pierwszy film, pt. „Ostatni dzień lata”, Kino Diana w Prudniku zaprezentuje 23 lutego 2024 /piątek/, o godz. 19:00.
Organizator przeglądu: Stowarzyszenie Kin Studyjnych
Kurator przeglądu: Tomasz Kolankiewicz
Partnerzy: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, 35mm.online, DI Factory
Przegląd współfinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej
Patroni medialni: Miesięcznik KINO, Pełna Sala, RMF Classic
***
„OSTATNI DZIEŃ LATA”
/reż. Tadeusz Konwicki, 1958 r./
23 lutego 2024 r., godz. 19:00, Kino Diana w Prudniku
Ona (I. Laskowska) i on (J. Machulski) spotykają się na nadmorskiej plaży. Kobieta jest dojrzalsza, ale zarazem ostrożniejsza. To jej ostatni dzień nad morzem. Mężczyzna jest młody, wrażliwy, szuka jej bliskości. Ona mocno stąpa po ziemi, on wydaje się nie z tego świata. Przelatujące nad nimi odrzutowce przypominają grozę wojny. Na plaży nie ma nikogo. Bohaterowie w ciągu 6 godzin przybliżają się do siebie i oddalają, co mistrzowsko podkreśla kompozycja ujęć i proporcje sylwetek w kadrach. Historia, której nie da się opowiedzieć, bo cała jest nastrojem zapisanym w ruchomych obrazach.
Debiut Tadeusza Konwickiego, pisarza był pierwszym polskim filmem nowofalowym, powstałym równolegle do francuskiej Nouvelle Vague. Konwicki, jako kierownik literacki Zespołu Filmowego KADR, zdobył się na eksperyment na marginesie swoich obowiązków, z minimalną ekipą i mikrobudżetem. Zaangażował rodzinę Laskowskich: Jana – operatora, Jerzego – kierownika produkcji, Irenę – aktorkę, a nawet ich matkę. Muzykę podał Adam Pawlikowski, aktor meloman, pamiętny Andrzej z „Popiołu i diamentu”. Reżyser osiągnął tak ciekawe rezultaty, że kontynuował karierę filmową w wybitnej formie kina autorskiego.
Film zdobył Grand Prix na festiwalu filmów eksperymentalnych w Wenecji i na EXPO ’58 w Brukseli.